Pasaron as festas do Nadal e Ano Novo. Poida que nos deixen preguiza ou resaca para enfrontarnos a un novo ano. Xa non é Ano xubilar en Compostela, pero os camiños xacobeos aí están. Volverán a encherse de peregrinos e camiñantes. Referíndonos á parroquia de Carballo lembremos que estamos no ano pastoral da Caridade. Temos diante nosa, como un programa, as Obras de Misericordia. Cáritas Interparroquial de Bergantiños fixo un meritorio labor, a pesares das dificultades.
Hai que subliñar o exercico pastoral do noso arcebispo nas pasadas navidades. Foi visitar ós nenos enfermos acollidos no CHUS. (“Estiven enfermo e visitástesme”, di o Evanxelio). Tamén foi ó Centro Penitenciario de Teixeiro, celebrou alí a Sta Misa para os internos (“Estiven no cárcere e viñestes verme”, di o Evanxelio) Os mesmos reclusos de Teixeiro fixeron unha colecta entre eles e levaron o reunido para a Cáritas de S. Cristovo das Viñas (Coruña) porque nesta parroquia adoitan acoller a presos que cumpriron as súas penas e quedan liberados. Os reclusos que levaban a mercancía para a furgoneta tiñan camisetas nas que se podía ler: “Non temos liberdade, pero temos solidariedade”.
Albiscamos que o ano novo vai seguir coa carestía de precios nos comestibles, na luz, nos carburantes. Polo tanto, non pode decaer a caridade. Teñamos por diante a norma que S. Pablo daba o seu discípulo Tito: levemos unha vida sobria, honrada e relixiosa ( II, 11 s.)
Benvido 2.023. Pero non quixeramos que sigan as cifras aterradoras da violencia contra a muller. Non a guerra de Ucrania, onde todo é desfeita e mortes. Pasan alí un inverno moi frío, sen luz e calefacción en moitas casas. O papa Francisco pide roupa de abrigo para mandar a Ucrania. (“Estaba espido e vestístesme”). Refuxiados deste país hai por Europa, tamén africanos chegados en precario, son os “sin papeis”, (“Fun forasteiro e hospedástesme”, resoa o Evanxelio).
A Caridade, cerne e barómetro da vida cristiá.