No vindeiro día 17 temos o “Día Mundial contra a desertización e a sequía”.
En España perdemos cada ano moitas toneladas de terra vexetal. En Galicia, o lume no monte arrastra a mellor terra e deixa pedras en flor. Aí pouco se poderá sementar e producir. Maltratamos a Natureza. O cambio climático está cada vez máis presente.
Dicía o Dtr.Mira ,baiés tan coñecido e admirado en Bergantiños, que bo é que se vaia acabando o petróleo senón, tal como imos, a película de ozono que nos protexe dos raios ultravioletas que veñen do Sol, acabará desaparecendo e a vida na terra será inviable ou chea de enfermidades.
Hai un xesto de amor ao planeta terra. É aquel que vimos hai poucos meses. Apagan a iluminación dos edificios emblemáticos de cada país para manifestar que a producción da electricidade (carbón, petróleo, enerxía atómica, encoros…) xera moitos danos á terra, que é a nosa morada.
De todo iso procede a sequía, e, por contraste, as grandes inundacións como endexamais tiñan visto os máis vellos do lugar.
Moitas outras alteracións están aparecendo como protesta da Terra ao trato que lle damos. Mais na Biblia dísenos que o mundo é obra do Supremo Arquitecto que o preparou con amor para morada de todas as xeracións. (Xéneses I, 28 ests.)