Tomamos o título da propia liturxia que así louva e admira a María Santísima, ao vela plena de santidade, exaltada sobre todos os coros dos anxos.
Poetas, pintores, escultores… puxeron a súa inspiración ao servizo de representar o misterio da Asunción de Nosa Señora.
Cantamos a Nosa Nai e Señora a Salve Raíña, obra de San Pedro de Mezonzo, bispo de Compostela no século X. Hai unha versión solemne desa mesma salve, que cantaban os frades mercedarios en Poio, os sábados, no serán, ante moitos devotos que alí acudían. Esa mesma Salve, gregoriana, tamén a cantaban os coros dos cabidos catedralicios, cando remataban o rezo de vésperas. Todos os cóengos, de xionllos, rendidos así ante María. Emocionante.
Cantamos a Salve Mariñeira, con música aproveitada dunha zarzuela (El molinero de Subiza) estreada en Madrid no 1.870. Autor da música é Cristovo Oudrid.
Ese aproveitamento de música civil para un solemne canto a María, tamén o temos en Que hermosa sois, oh Madre Inmaculada. A melodía pertence a Il Trovatore de Giuseppe Verdi, ben coñecido autor italiano do século XIX. A letra é así: ¡Qué hermosa sois, oh Madre Inmaculada!. El mismo Dios formó tanta beldad. Te viste el Sol, tus pies calza la Luna, tu sien de estrellas coronada está. Ay, tiéndeme, oh Madre una mirada de paz y amor que llene el corazón. Y con la fe que tu gracia me inspira, ensalzaré tu pura Concepción.
Gustaríanos que o pobo cantase, polo menos, a Salve Regina no tono simple, así como outras antífonas marianas segundo o tempo litúrxico, como son: Regina coeli, Alma Redemptoris Mater, Ave Regina Coelorum.
Tamén a versión española, a dous coros, da referida Dios te salve, Reina y Madre. Moi propia dos sábados.
María, sempre.